คิดจะพัก-ท้องฟ้ายามเย็นของกรุงเทพฯ แต่งแต้มด้วยสีส้มสดใส อากาศร้อนอบอ้าว ผู้คนต่างรีบเร่งกลับบ้านเพื่อพักผ่อนแต่ไม่ใช่สำหรับ “ไอ้สี่” วินมอเตอร์ไซค์รับจ้างหนุ่มรูปงาม เบอร์ 4 ประจำซอยท่าทรายถนนเชิดวุฒากาศ เขตดอนเมือง กทม.วันนี้เขายังคงวนเวียนรับส่งผู้โดยสาร หาเช้ากินค่ำ รอยยิ้มเปื้อนใบหน้าพร้อมบริการลูกค้าเสมอ
ทันใดนั้น เสียงตะโกนโหวกเหวกดังระงมมาจากร้านก๋วยเตี๋ยวข้างทาง “ไฟไหม้! ไฟไหม้!”
ไอ้สี่จอดรถทันที สายตาคมกวาดมอง เห็นกลุ่มควันดำพวยพุ่งออกมาจากร้าน ไฟเริ่มลุกโชน ผู้คนต่างแตกตื่นวิ่งหนีอลหม่าน
โดยไม่รอช้า ไอ้สี่ถอดหมวกกันน็อก วิ่งเข้าไปในร้าน มุ่งหน้าไปยังจุดต้นเพลิง
เขารู้ดีว่าวินาทีนี้ ชีวิตและทรัพย์สินของผู้คนอยู่ในมือของเขา
ด้วยความกล้าหาญ ไอ้สี่คว้าถังดับเพลิงจากมุมร้าน ฉีดสเปรย์เข้าใส่เปลวไฟอย่างคล่องแคล่ว
แม้จะร้อนระอุ ไอ้สี่ก็ไม่ย่อท้อ มุ่งมั่นดับไฟจนไฟเริ่มสงบลง
เสียงปรบมือดังกึกก้อง ผู้คนต่างยกย่องไอ้สี่ในความกล้าหาญ
เจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยว รู้สึกขอบคุณไอ้สี่อย่างสุดซึ้ง รีบคว้าผ้าเย็นมาเช็ดเหงื่อให้ พร้อมกับยกน้ำเย็นมาให้ดื่ม
“ขอบคุณมากนะไอ้สี่ ถ้าไม่มีคุณ ร้านของฉันคงวอดวายแน่ๆ” เจ้าของร้านกล่าว
ไอ้สี่ ยิ้มอย่างภูมิใจ “ไม่เป็นไรครับ เป็นหน้าที่ของผม”
จากวันนั้น ไอ้สี่กลายเป็น “ฮีโร่ดับไฟ” ของซอยประจำซอยท่าทรายถนนเชิดวุฒากาศ เขตดอนเมือง กทม.
ลูกค้าต่างประทับใจในความกล้าหาญและน้ำใจของเขา ต่างเรียกเขาว่า “วินจยย. เบอร์ 4 ฮีโร่”
ไอ้สี่รู้สึกดีใจที่ได้ช่วยเหลือผู้คน รอยยิ้มของเขาเปล่งประกาย ย้ำเตือนว่า “ฮีโร่” ไม่ได้อยู่แค่ในหนังสือการ์ตูน แต่สามารถเกิดขึ้นได้ทุกที่ ทุกเวลา
**เขียนขึ้นจากเรื่องจริงเพื่อยกย่องมีแต่งเติมเพื่อความเหมาะสม**
