ทุกครั้งที่ยกกล้องขึ้นมา แนบเลนส์เข้ากับสายตา โลกทั้งใบก็เปลี่ยนไป เหมือนเราได้ข้ามผ่านจากความวุ่นวาย มาสู่ความสงบของธรรมชาติอย่างไม่รู้ตัว
“สะพายกล้อง” ไม่ใช่แค่การคล้องกล้องไว้ที่คอหรือบ่า แต่มันคือการพาตัวเองออกไปสัมผัสโลกกว้าง เก็บเกี่ยวช่วงเวลาที่สวยงาม — แสงแดดอุ่นๆ ยามเช้า ใบไม้ที่สั่นไหวตามลม เสียงนกร้อง และรอยยิ้มของผู้คนที่เราเดินสวน
แสงในธรรมชาติคือเวทมนตร์ที่ไม่มีใครควบคุมได้ มันเปลี่ยนไปทุกนาที และนั่นแหละที่ทำให้การถ่ายภาพสนุก แสงสีทองยามเช้าที่ทาบลงบนยอดหญ้า เงายาวของต้นไม้ในยามบ่าย หรือสีฟ้าส้มชมพูของท้องฟ้ายามเย็น ล้วนเป็นของขวัญที่ธรรมชาติมอบให้แบบไม่ซ้ำกันเลยสักวัน
ทุกครั้งที่กดชัตเตอร์ เราไม่ได้แค่เก็บภาพไว้ในกล้อง แต่เก็บความรู้สึกไว้ในใจ ความสงบ ความสุข ความประทับใจเล็กๆ ที่ทำให้เราอยากออกไป “สะพายกล้อง” อีกครั้งเพราะบางที ภาพที่ดีที่สุด… อาจไม่ใช่ภาพที่ถ่ายมาสวยที่สุด แต่อาจเป็นภาพที่ทำให้เรายิ้มได้ทุกครั้งที่เปิดมันขึ้นมาดูก็เป็นได้