นิยายเรื่องนี้ยากที่สุดในชีวิตเพราะ

1 รับความกดดันจากทุกผู้ทุกคนที่รู้ว่าเราคือผู้เขียนบุพเพสันนิวาส และมีโจทย์เพิ่มจากแต่เดิมที่คิดไว้คือหน้ารุ่นพ่อแม่กับรุ่นลูกจะคล้ายๆกัน เวลาเขียนก็เลยจะรู้สึกแปลกๆเพราะเห็นภาพเป็นนักแสดงในละคร ซึ่งถือว่าเป็นมิติใหม่ในการทำงานของเรา และคิดว่าคนอ่านน่าจะรู้สึกเช่นกัน มันรู้สึกยังไงก็ไม่ทราบ พ่อกับลูก แม่กับลูก?

2 ความคาดหวังที่คนอื่นมีต่อเราสูงมากในขณะที่ความสามารถเราต่ำ

3 ประวัติศาสตร์ไม่ค่อยมีอะไรให้เขียนถึง หลักฐานน้อยนิด ทำให้ต้องควานต้องหาตาแทบแตก เอาเกร็ดทางประวัติศาสตร์เล็กๆน้อยๆมาเล่า เป็นช่วงผลัดเปลี่ยนแผ่นดิน
ช่วงเวลาที่อายุตัวละครเติบโตพอมีครอบครัวได้คือช่วงเวลาที่ไม่มีอะไรเลย ไม่มีอะไรเลยเจ้าค่ะคุณแม่

4 การบาลานซ์ระหว่างตัวละครเก่าและตัวละครใหม่ แม่จ้าวแอร์ไทม์ไม่พอ?

5 เมื่อตัดสินใจตีไข่ใส่สีผ่านแว่นของคนที่ไม่สนใจประวัติศาสตร์อย่างพุดตานที่ไม่ใช่คนดีสักเท่าไหร่เพราะนางมาจากนรก เรื่องราวจึงมีแต่การทำมาหากิน เวรกรรม

6 การกล่าวถึงพระมหากษัตริย์ที่ทรงมีความคอมเมดี้เท่ๆ…เกียมตัวหัวขาด?

ทั้งหมดทั้งมวลคือเห็นใจอ.แดงที่รับช่วงต่อจากเรามาก เพราะงานยากฝุดๆ

พรหมลิขิตไม่ได้ตั้งใจว่าจะเขียนให้ดีกว่าบุพเพสันนิวาสแม้จะอยากให้ดีกว่าเพราะคงยากมาก จนบัดนี้ยังงงตัวเองว่าบุพเพสันนิวาสนั่นเราเขียนเหรอ?

แต่ตั้งใจจะเขียนให้ดีที่สุดจากทรัพยากรที่มีอยู่ในมือและในสมอง

มุ่งเน้นเรื่องรักและเรื่องกรรม ตามหลักพุทธ+พราหมณ์ ไม่ใช่นิยายที่เน้นเล่าประวัติศาสตร์ ไม่มีประวัติศาสตร์เข้มข้นอย่างบุพเพสันนิวาส เน้นเล่าในเชิงการข้ามผ่านยามผลัดเปลี่ยนแผ่นดิน กลวิธีการเขียนก็แตกต่าง จะไม่ละมุนเท่าบุพเพสันนิวาสจะมีความบ้านๆกว่ามาก เพราะนางเอกไม่อินกับอะไรเลยนอกจากเรื่องกิน

ต้องมาลุ้นกันล่ะค่ะว่าคนอ่านจะรู้สึกคุ้มเงินที่จ่ายไปหรือไม่ ถ้าหากไม่ชอบก็ติติงมาได้เพื่อจะนำไปพัฒนาตัวเอง แต่อย่าแรงนักนะคะ ข้าพเจ้าหัวใจบอบบาง

อ่านบทสัมภาษณ์สนุกๆตอนสมัยเรียนได้ที่นี่

คุยกับ |”รอมแพง” นักเขียนชื่อดัง เจ้าของบทประพันธ์ บุพเพสันนิวาส

ข้อมูลเพิ่มเติม : พรหมลิขิต โดย รอมแพง

• สำนักพิมพ์ : แฮปปี้ บานานา