คิดจะพัก-ย้อนกลับไปในช่วงปี 2526-2529 สมัยที่ผมกำลังศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์วิทยาเขตปัตตานี ทุกวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ หากไม่มีกิจกรรมของชมรม พวกเรา 5-6 คน ประกอบไปด้วย ภักดี สุขเพิ่ม ภูษิต ถ้ำจันทร์ เทิดไท ธรรมธวัช ชัยสิทธิ์ จุลนิล ไสว แก้วมณี และเพื่อนๆ อีกหลายคน มักจะออกไปผจญภัยด้วยการโบกรถเที่ยวตามประสาวัยรุ่น
จุดหมายปลายทางสุดประทับใจ
สถานที่ที่พวกเราชอบไปบ่อยๆ คือ หาดสะกอมและหาดแฆแฆ เพราะว่า หาดสะกอมเป็นหาดทรายขาวสะอาด บรรยากาศเงียบสงบ เหมาะกับการพักผ่อน พวกเราหาอาหารง่ายๆ มาทำกิน นอนดูดาว เล่นน้ำทะเล จับปูลมมาย่างแกล้มเหล้า ช่างเป็นช่วงเวลาที่ชาร์จพลังได้เต็มเปี่ยม
หาดแฆแฆ อยู่ห่างจากตัวจังหวัดปัตตานีประมาณ 43 กิโลเมตร ล้อมรอบด้วยโขดหิน บนเนินเขามีศาลาพักผ่อนและจุดชมวิวที่สวยงาม หาดแฆแฆขึ้นชื่อเรื่องความสงบและสวยงาม เป็นหนึ่งในหาดที่งดงามที่สุดของจังหวัดปัตตานี
หาดใหญ่: แหล่งรวมความทันสมัยและชอปปิ้ง
ในบางครั้งในวันเสาร์เช้า พวกเราจะโบกรถไปหาดใหญ่ เมืองที่เต็มไปด้วยความทันสมัยและแหล่งชอปปิ้งในยุคนั้น หาดใหญ่เป็นจุดหมายปลายทางของสาวนักโบกอีกหลายกลุ่ม ที่มาชอปปิ้ง ท่องเที่ยว อาศัยนอนในหอเพื่อนที่เรียนที่ มอ.วิทยาเขตหาดใหญ่ และเตรียมตัวกลับไปเรียนในวันอาทิตย์ตอนเย็น
ภาพความทรงจำที่ไร้ภาพถ่าย
ในยุคนั้น กล้องถ่ายรูปยังเป็นสิ่งที่หายาก พวกเราจึงไม่มีภาพถ่ายสวยๆ มาเก็บไว้เหมือนสมัยนี้ แต่สิ่งที่พวกเรามีคือภาพความทรงจำดีๆ ร่วมกัน ประสบการณ์เหล่านี้จะคงอยู่ในใจพวกเราตลอดไป
บทส่งท้าย
แม้กาลเวลาจะผ่านเลยไป แต่ความทรงจำจากช่วงวัยรุ่นที่มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานียังคงชัดเจนในใจ พวกเราเคยเป็นหนุ่มนักโบก เคยผจญภัย เคยสนุกสนาน เคยแบ่งปัน และเคยสร้างมิตรภาพอันล้ำค่า ประสบการณ์เหล่านี้หล่อหลอมให้พวกเราเป็นผู้ใหญ่ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความทรงจำอันงดงาม
ขอไว้อาลัยแด่เพื่อนๆที่จากไปขอบคุณที่มาร่วมความทรงจำดีๆต่อกัน